jueves, 28 de febrero de 2008

Infinito + 1








Parto da intuición, supoño unha forma que pode ser ou non ser. É noite e hai escuridade, apenas isso. Escuridade, o infinito. A cámara é capaz de extrair por baixo da miña intuición a forma que existe. Mais hai que somar un, a forma, a realidade visíbel e algo máis intanxíbel que se mete no medio: o vento, a choiva, a luz, a calidez, o frío, o vermello.

Non parto de obxectos e non consigo obxectos. Non hai figuras delimitadas e perfectamente configuradas. Ás veces un elemento inesperado entra na fotografía a través das nosas mans: o mar, unha nova personaxe en forma de paraugas vermello... Son formas, intuidas polo ollo humano tan limitado que o vento torna cadros, que a choiva converte en realidade diluída, fotografías da calidez, do tiritar das mans transmitido á realidade, forzando a percepción.
O que o ollo non ve.




Texto de Raquel Miragaia

10 comentarios:

Bea dijo...

Me pregunto cuando miras a través del objetivo, que es lo que ves, que es lo que piensas, que hay en la imagen que capte tu atención. Y cuando veo tus fotos me preguntó como fue que resultó algo tan bello. Sacarle tanto partido a lo más natural, a todo lo que nos rodea sin darnos cuenta de su belleza hasta que no nos la muestras. Es algo curioso, con estas fotos, ver detrás de las formas, intuir lo que no se ve. Solo percibir. Están genial. Meiguiño. Genial.

Desesperada dijo...

joer, miguel, estas son, con diferencia, as fotos máis chulas de todas as que te teño visto! alucinantes!

Miguel Muñiz dijo...

gracias a las dos por estos comentarios tan alentadores

bicos

Anónimo dijo...

Sinxelamente xenial. Teñen moita forza.

Marta G.Brea dijo...

Ei! Que no me entero cuando actualizas. Qué rabia!

Ya había visto algunas fotos de esta serie y chapó, Miguelón (aunque me gusta más lo de Meiguiño, jejé...). Estás que te sales!

Lo del infinito a mí me recuerda al eterno retorno. Nietzsche decía que el tiempo es circular y se repite indefinidamente, y que cada vez los seres humanos estamos condenados a hacer las mismas acciones una y otra vez. No sé si todo esto tiene sentido, pero creo que vale la pena buscarlo.

Biquiños...

carlos puga dijo...

Hola Miguel, tiene buena pinta, pero me gustaría poder verla entera para ver si la buena pinta es de verdad, cuando la tres de Porto, la vas a exponer por aquí.

Miguel Muñiz dijo...

hola carlos, sí ,la voy a exponer en la misma tienda donde tuve la de los retratos en santiago en aproximadamente un mes, procuraré avisarte cuando la cuelgue

un abrazo

carlos puga dijo...

Miguel, avisa con tiempo para avisar a más gente e ir el día que cuelgues, después nos podíamos ir de cenuqui

Anónimo dijo...

http://www.tonoarias.com/buscar.action?comercial=comercial&editorial=editorial&q=paraguas

María dijo...

qué bonita esa fotiño do infinito ... esa, si, a que ten o faro e o paraugas, xa ti sabes... esa, esa, esa!!!!!