martes, 30 de septiembre de 2008

Blas...











A Blas se le dan bien dos cosas.. Hacer agujeros por todas partes y repartir cariño por donde va...Hace unos meses aparecio en la vida de mi hermana Isabel, de ella paso a mi madre, luego volvio con Isa y más tarde estuvo una semana conmigo, todo esto dicho así no tiene mayor importancia pero gracias al espiritu nomada de Blas(isa esta en Oviedo y nosotros en Galicia) las reuniones familiares aumentaron, y yo y Salo pudimos compartir el entorno, el hogar y el calor de mis hermanos y de los que los quieren.También fui consciente de lo rapido que se pueden establecer lazos de cariño con un animal,algo que había olvidado.Finalmente Blas esta con una nueva familia, no se si
sus peripecias habran acabado o si su destino es el de seguir reforzando lazos familiares, pero yo realmente le estoy muy agradecido por recordarme que las lagrimas no siempre tienen que ser de pena...

Os pongo unas fotos del fin de semana en Riosa con Isabel,Nano y sus amigos, un fin de semana muy especial, nos llevamos a Blas ,un monton de cariño y mucha paz...

9 comentarios:

Unknown dijo...

jo, k fotos tan bonitas... y la historia!!!! el viernes tenemos una cena de la protectora de Vigo, nos hacen un pequeño homenaje por nuestro blog, por qué no te vienes? te damos alojamiento!

Miguel Muñiz dijo...

que bien...me alegro un montón, bien merecido lo teneis, estoy con mi hija este finde por lo que no creo que pueda...

un besiño para las dos, ya tengo ganas de veros y a ver cuado vienes por tu regalo de cumple...

Anónimo dijo...

Ola, son Mabel, a "nai" da nova familia de Blas. Non sei se Blas rematou as súas peripecias ou non, o que si sei é que desde que vivo en Ourense nunca viñeron os meus fillos (porque Ourense non lles tira) onda min. Anteonte, luns, o meu fillo Alex apareceu a comer aquí...en Ourense!!! Por que sería? Eu téñoo claro. Blas é moito Blas.
Miguel, creo que se está adaptando moi ben; véselle feliz, e eu... xa o imaxinas.

Miguel Muñiz dijo...

jo mabel que alegría tus comentarios tango para mi como para los que te estan leyendo desde asturias y que tienen a blas en su corazon,ya veo que blas sigue haciendo de las suyas, aunuque espero que no te haya hecho nigun agujero ya que viviendo en un 7ºsería problematico...mira que si te aparece en el 6º...

un biquiño para ti y una caricia para blas

Anónimo dijo...

Admiradora secreta
Me encantan tus fotos, nunca dejaré de decir lo profesional que eres.

Miguel Muñiz dijo...

gracias anonima..me alegra que te lleguen..

guelmi

Unknown dijo...

pues mira, en cuanto organicemos nos vamos a santiago, eh? el viernes fue guay, una pena que no vinieras!

Anónimo dijo...

Blas é igual que que era a nosa Xía, tamén houbo que buscarlle nova familia, tamén houbo bágoas, e tamén atopou un bo novo sitio.
As veces unha pequena pluma pode encher moito, miles de veces o seu peso.
Grazas miguel.

Unknown dijo...

joooo....

que envidia das por esos paisajes tan bonitos y las caminatas alegres con blas revoloteando de un lado a otro....

apertas e aver cando nos xunta outra vez o destino pra tomar nhas cañas