Presencia...

Si tuviera que ponerle nombre de animal a la dulzura posiblemente elgiría la mirada de un ternero, pero si tuviera que ponerselo a la elegancia escogería sin dudarlo al caballo, su forma de moverse, su porte, su nervio... Aveces parece que exagera su paso para acrecentar su presencia,como si fuese consciente de que lo observamos, pero así como un caballo en libertad es pura majestuosidad su paso se vuelve cansino y su cabeza se hunde cuando el encierro es su destino...

María

-Bos días
-Bos días,mellor fagalle as fotos no prado que eiqui cruzanse as vacas e tapanlle
-O sitio e impresionante (touriñan)
-para os de eiqui e duro, hai días que te levanta o vento,o meu fillo morreu eiqui traballando no percebe.O meu marido marchou as americas cando el tiña dous anos
-e non marchou con el?
-daquela non veu robarme, sempre dixo que iba mandar buscarme, ata hoxe..Depois quixen marchar pero o meu pai matabame se o facía
-estou millor así,ninguen manda en mi, e vostede esta casado?
-separado e con unha filla ,o millor que fixen na vida,o da filla claro
-parece boa persoa, a mala era ela?
-non , é boa persoa pero eramos moi novos, e non funcionou
-Os nenos hai que coidalos ainda ca xente se separe, antes o home facía o neno, é o que ten a semilla e marchaban e non lles pasaba nada, agora a lei obriga a manter os fillos, esta ben esa lei. Debería estar cunha muller, o home necesita que lle limpen a casa e que lle cociñen.
-Eu xa limpo e cociño
-Pero si enferma.. A enfermedade e nejra
-Que teña un bo día María
-igualmente, acabo de coñecelo e xa lle conto a vida
-adeus
-ata logo