María

-Bos días
-Bos días,mellor fagalle as fotos no prado que eiqui cruzanse as vacas e tapanlle
-O sitio e impresionante (touriñan)
-para os de eiqui e duro, hai días que te levanta o vento,o meu fillo morreu eiqui traballando no percebe.O meu marido marchou as americas cando el tiña dous anos
-e non marchou con el?
-daquela non veu robarme, sempre dixo que iba mandar buscarme, ata hoxe..Depois quixen marchar pero o meu pai matabame se o facía
-estou millor así,ninguen manda en mi, e vostede esta casado?
-separado e con unha filla ,o millor que fixen na vida,o da filla claro
-parece boa persoa, a mala era ela?
-non , é boa persoa pero eramos moi novos, e non funcionou
-Os nenos hai que coidalos ainda ca xente se separe, antes o home facía o neno, é o que ten a semilla e marchaban e non lles pasaba nada, agora a lei obriga a manter os fillos, esta ben esa lei. Debería estar cunha muller, o home necesita que lle limpen a casa e que lle cociñen.
-Eu xa limpo e cociño
-Pero si enferma.. A enfermedade e nejra
-Que teña un bo día María
-igualmente, acabo de coñecelo e xa lle conto a vida
-adeus
-ata logo